بی شک مهارت نوشتن و ارائه مفهوم از طریق یک متن، جزو اصلی ترین مهارت های زبانی بوده و هر شخصی حداقل باید کاملا نوشتن با زبان رسمی خودش رو بلد باشه. البته منظور از نوشته خوب علاوه بر رعایت نکات دستوری و املایی، رعایت نکات نوشتاری خاصی هست که به احتمال زیاد خیلی کم قبلا راجع بهش شنیده باشید. از اونجایی که در طول دوران راهنمایی و دبیرستان و حتی دانشگاه بجای آموزش صحیح نوشتن فقط از ما و امثال ما انتظار می ره که موضوع جذابی رو انتخاب کنیم و کلا تعاریف اساتید از نوشته خوب، نوشته ای هست که اونها رو تا حدودی سرگرم کنه. البته موردی که شایان ذکر هست اینکه من خودم تو این پست زیاد این قوانین نوشتاری رو رعایت نمی کنم  پس لطفا من رو بخاطر عدم رعایت قوانین سرزنش نکنید!

شاید کمی تکراری بنظر برسه، ولی اولین شرط برای یک نوشته خوب و استاندارد، نیت یا همون هدف شما از نوشتن بشمار می ره. از خودتون این سوال جدی رو بپرسید که چرا دارم می نویسم؟ ممکن شما در حال آماده کردن انشاء یا مقاله درس خاصی هستید، ممکن است در حال نوشتن درخواستنامه ای با عنوان رسیدگی به وضعیت کلاس درستان در مدرسه یا دانشگاه به مدیر مسئول باشید، یک نامه عاشقانه می نویسید یا مطلبی را برای وبلاگتان می نویسد. تحت هریک از شرایط فوق (البته نه محدود به آنها) رعایت قوانین نوشتاری هم نوشته شما رو قابل درک تر و زیبا تر می کنه و هم خواننده رو ناخودآگاه جذب متن می کنه. به هر حال این قوانین رو می تونید در تمامی نوشته های رسمی مثل بخش های درک مطلب و خواندن کتاب های خارجی و حتی کتب منتشر شده به زبان خودمون هم پیدا کنید. و شاید بعد از دونستن این نکات و دیدن اونها در متونی که می خونید بیشتر حالت عملی به اون بده و جذاب تر به نظر برسه.

با در نظر گرفتن هدف و علت نوشته، مرحله Brain Stroming یا طوفان مغزی که مفهومش آماده کردن مغز هست آغاز می شه. لازمه که قلم و کاغذی بهمراه داشته باشید و راجع به موضوعی که می خواید بنویسید هرچی به ذهنتون می آد بنویسید. مثلا نوشتن در باره آخرین سفرتون رو در نظر بگیرید. از صدای بوق ماشین های خیابون گرفته تا بارون ملایمی که تو جاده می بارید، به حالت خلاصه و مفید یادداشت بردارید. و در نهایت این اطلاعات رو روی کاغذ یا تو مغزتون دسته بندی کنید و تصمیم بگیرید که هرکدوم رو به چه ترتیبی بکار خواهید برد. موارد تکراری و اضافی رو حذف کنید و نتیجه Brain Storming رو جلوی چشمتون قبل از نوشتن قرار بدید.

اگر نوشتتون حالت توضیحی یا تشریحی هست، عنوان رو کمی بزرگتر یا متفاوت تر بنویسید. (می تونه در تایپ کردن هم صادق باشه) - پاراگراف اول پاراگراف شماست. تو این پاراگراف باید چند تا نقطه رو حتما در نظر داشته باشید. باید مستقیم یا غیر مستقیم موضوع کلی پاراگراف رو در یک جمله ارائه بدید. این جمله می تونه در هر کجای پاراگراف بیاد ولی حتما باید بیاد. این جمله موضوعی که Thesis Statement نام داره هدف شما از نوشتن هست. تمامی پاراگراف های بعدی شما باید حامی و توضیح دهنده این جمله باشند و اگر غیر این باشه نوشته شما صحیح و اصولی نیست. دقت کنید در پاراگراف اول به هیچ وجه به دفاع از جمله موضوعی نپردازید و فقط کلیات را مطرح کنید.

یک نوشته

از پاراگراف دوم به بعد، بدنه نوشته نام دارد (Body) و شما باید در طول body از thesis statement خود دفاع کنید. هر پاراگراف را به موضوعی اختصاص دهید و آن را کامل بررسی کنید. از مثال و اطلاعات بیشتر هم برای قابل فهم تر کردن نوشته استفاده کنید. برای مثال در نوشته ای که مربوط به پیشرفت تکنولوژی هست، در پاراگراف دوم از فناوری های فضایی صحبت کنید و اینکه چطور این علم پیشرفت کرده و در پاراگراف سوم مثلا از کاربرد تکنولوژی و پیشرفت های اون در علم پزشکی بحث کنید و … .
هیچوقت موضوعات رو باهم قاطی نکنید که این کار کاملا باعث سردرگمی خواننده می شوند. باید در یکی از جملات ابتدائی هر پاراگراف یک جمله موضوعی مربوط به جمله موضوعی اصلی ارائه دهید. برای مثال مستقیم یا غیر مستقیم اشاره کنید که در این پاراگراف از فناوری های پزشکی صحبت خواهید کرد. و فراموش نکنید که در انتهای هر پاراگراف منحصرا باید یک نتیجه گیری از ان پاراگراف داشته باشید. این می تواند در قالب یک جمله باشد و یکی از اصلی ترین نیاز های هر پاراگراف می باشد.

و در نهایت به پاراگراف انتهایی می رسیم که پاراگراف نتیجه گیری یا conclusion نام دارد. وظیفه اصلی این پاراگراف نتیجه گیری از کل پاراگراف و اثبات همان جمله موضوعی که در اول نوشته اید می باشد. نیازی نیست که قوانین مربوط به پاراگراف های بدنه در این پاراگراف رعایت شود، ولی در صورت رعایت وجه بهتری به متن خواهند بخشید. ولی هرگز از مثال یا توضیحات جانبی در این پاراگراف استفاده نکنید.