مدیر پرسپولیس، استقلالی یا نالایق؟

امروزه
در سرتاسر جهان فوتبال به عنوان صنعتی پردرآمد و سودآور شناخته شده و
البته ورزش و سرگرمی ای بسیار پر طرفدار است. از این رو مدیریت هوشمندانه
و منظم و برنامه ریزی مناسب برای گسترش این ورزش-صنعت عظیم در تمامی نقاط
جهان مورد توجه قرار گرفته است.

امروزه
در سرتاسر جهان فوتبال به عنوان صنعتی پردرآمد و سودآور شناخته شده و
البته ورزش و سرگرمی ای بسیار پر طرفدار است. از این رو مدیریت هوشمندانه
و منظم و برنامه ریزی مناسب برای گسترش این ورزش-صنعت عظیم در تمامی نقاط
جهان مورد توجه قرار گرفته است.

و اما ایران،
کشوری که از بعد از انقلاب اسلامی که در سال 1357 صورت گرفت، اگر فارغ از
جنبه ی سیاسی و از دیدگاه وضعیت کلی اقتصاد و به خصوص باشگاه داری
ورزشی به آن نگاه کنیم، نه تنها پیشرفت نکرده بلکه دچار عقب ماندگی
زیادی نیز شده است. باشگاه های بزرگی همچون پرسپولیس و تاج (استقلال
کنونی) و چندین باشگاه دیگر با بافت خصوصی و درآمد نسبی علاوه بر این که
حیات خود را حفظ میکردند، برای صاحبان خود نیز سود آور بودند. در حالی که
پس از انقلاب ورزش به طور کلی دولتی شد و تا به امروز، با وجود بحث های
زیادی که پیرامون واگذاری آن به بخش خصوصی شده اما هنوز خبری از این تحول
مهم نیست.

به هر حال شرایط موجود همینی است که
وجود دارد و باید باشگاه ها در کنار همین ساختار کاملاً غلط مدیریت ورزشی
حیات خود را حفظ کنند. در حقیقت موضوع این است که اکثر باشگاه های ورزشی
ایرانی از راه هایی که بیش تر باشگاه های بزرگ جهان از طریق آن ها کسب
درآمد میکنند امکان کسب درآمد ندارند! از جمله:

1) درآمدهایی که از طریق استادیوم اختصاصی تیم به دست می آیند: تبلیغات دور زمین، فروش بلیط، اجاره دادن زمین های تمرین باشگاه و ...

2)
درآمد هایی که از طریق ترانسفر بازیکنان به باشگاه های دیگر به دست می
آید. چنین نوع درآمدی نیازمند عقد قرارداد های طولانی مدت (مثلاً 5 ساله)
با بازیکنان است که در این صورت بازیکن اگر بخواهد زودتر از پایان قرارداد
از تیم جدا شود، مبلغی قابل توجه از قرار داد جدید وی به باشگاه میرسد. در
حالی که در ایران مدت زمان قرارداد ها معمولاً کم تر از 3 سال است.

3)
درآمد هایی که از راه فروش محصولات باشگاه در فروشگاه های رسمی باشگاه به
دست می آیند. این بخش معمولاً بسیار پر سود است و برای مثال، پیراهنی که
شاید از نظر نوع دوخت کیفیت فوق العاده ای هم نداشته باشد، فقط و فقط به
خاطر قرار داشتن Brand (نماد یا لوگوی باشگاه) روی آن، قیمت بسیار بالایی
پیدا میکند.

4) درآمدهایی که به صورت های
مستقیم و غیر مستقیم با اسپانسر های مختلف کسب میشوند، از جمله: اسپانسری
که بر روی پیراهن تیم نقش میبندد، اسپانسری که بازی های تیم در مسابقات
مختلف را از طریق شبکه ی ماهواره ای خود در تمام جهان پخش میکند، اسپانسری
که خدمات حمل و نقل تیم به مکان های مختلف را ارائه میدهد و ... .

5)
شاید آکادمی هر باشگاه را نتوان جزو درآمد های مستقیم آن باشگاه به حساب
آورد اما فراموش نکنید که بازیکنانی که در آکادمی خود باشگاه رشد کرده اند
و به تیم اصلی رسیده اند، هزینه ای بسیار کم تر نسبت به آن هایی دارند که
در تیم های دیگر ساخته شده اند و اکنون باشگاه اقدام به خرید آن ها میکند.
نکته ی مهم این است که بازیکنانی که در باشگاه های حرفه ای ساخته میشوند،
معمولاً قرارداد های طولانی مدت با تیم خود دارند و به همین جهت در صورتی
که بخواهند به تیم دیگری ملحق شوند، مبلغی بالا از آن قرارداد به باشگاه
میرسد.

و چندین راه کوچک و بزرگ دیگر برای درآمد ...

اکثر
باشگاه های ایرانی از جمله پرسپولیس و استقلال، از موارد 1 و 2 و 3 به هیچ
وجه درآمد ندارند و در موارد 4 و 5 نیز درآمدی بسیار ناچیز کسب میکنند. به
همین دلیل فوتبال ایران جز خرج برای دولت هیچ چیز ندارد و آن را نمیتوان
صنعت به حساب آورد.

و اما پرسپولیس ...

همان
طور که گفتیم، درآمد باشگاه ها در ایران بسیار محدود است و به همین جهت
باشگاه ها باید با استفاده از مدیران بسیار کارآمد و توانا از این حداقل
درآمد نهایت استفاده را ببرند. در فصل 87-86 پرسپولیس با مدیریت قوی حبیب
کاشانی به قهرمانی لیگ رسید و یکی از مهم ترین عوامل این قهرمانی، انتخاب
درست اسپانسر و تنظیم دخل و خرج باشگاه بود. پرسپولیس در همان ابتدای فصل
در چند قسط پول خود را از اسپانسرش دریافت کرد و با توجه به درایت کاشانی،
با کم ترین مشکل مالی فصل را به پایان برد. ضمن این که در این مدت بدهی
های پرسپولیس به نهادها و افراد مختلف نیز کاهش قابل توجهی داشت.

و
اما در آغاز این فصل، یعنی فصل 88-87، در شرایطی کاملاً سیاسی و مشکوک
حبیب کاشانی مجبور به استعفا شد و داریوش مصطفوی به عنوان مدیر عامل
باشگاه روی کار آمد. در همین زمان بود که پرسپولیس با خرید ستارگانی همچون
توره، منصوری، محمد، شیری، پترویچ، معمارزاده، زارع، علوی و ... و آوردن
مجدد قطبی به عنوان سرمربی نظر هواداران خود را جلب کرده و چه چیز برای
هواداران بهتر از این که علی کریمی و رحمان رضایی نیز در ادامه به تیم
اضافه شدند تا جمع ستارگان کامل شود!

اما خراب
کاری های مصطفوی تازه زمانی مشخص شد که افشین قطبی استعفا داده و از ایران
رفت! قرارداد قطبی کاملاً با چیزی که مصطفوی گفته بود تفاوت داشت و البته،
مصطفوی هم تا توانست قطبی را در ذهن مردم خراب کرد تا خودش خراب نشود. اما
خوشبختانه هواداران پرسپولیس عاقل تر از این هستند ... آیا شما فکر میکنید
بازیکنانی مثل توره و زارع با مبلغی کم تر از 400 میلیون تومان با
پرسپولیس قرارداد امضا کرده اند؟ پس منتظر رو شدن بیش تر دست مصطفوی در
آینده باشید ...

زمانی که مصطفوی مدیر پرسپولیس
شد، ما در همین سایت برای ایشان آرزوی موفقیت کردیم و عنوان کردیم که باید
به ایشان فرصت داد. اما فرصت تمام است! پرسپولیس امروز در شرایطی به ملوان
میبازد که تیم همیشه بی پول ملوان پیش از بازی 70 درصد قرارداد بازیکنان
را به آن ها پرداخت کرده و پرسپولیس هنوز از به اصطلاح اسپانسرش هیچ پولی
نگرفته!

شرکت ماری براون در ازای قرار گرفتن
نامش بر روی پیراهن پرسپولیس وعده ی 3 میلیارد تومان پول را داده بود که
قرار شد این پول در ماه فروردین سال 87 به دست پرسپولیس برسد! و افتضاح تر
از آن نیز این که اخیراً این شرکت اعلام کرده که فقط در لیگ و جام حذفی
اسپانسر پرسپولیس است و فقط حاضر است یک و نیم میلیار تومان بپردازد! و
خنده دار تر از آن این که پرسپولیس هم پذیرفته!

مسئله
اینجاست که مصطفوی حتی اگر استقلالی هم بود به خاطر حفظ آبرویش چنین
افتضاحی را در پرسپولیس به بار نمی آورد و از این معادله تنها یک نتیجه
میتوان گرفت: بی لیاقتی مصطفوی!

به هر حال با
این شرایطی که مصطفوی ایجاد کرده، تنها راه موفقیت تیم برکناری اوست که با
توجه به هیچکاره بودن هواداران مثل همیشه ما فقط باید منتظر بمانیم!

نکـته: در صورتی که قصد کپی برداری از این مطلب را دارید، اخلاقاً موظف هستید که آدرس منبع را به این شکل قید نمایید: منبع (wWw.FcPersepolis.ir)