آیا خال ها را باید برداشت؟

ارائه ای از  دانشنامه دوستداران حقیقت
مراقبت از پوست+مراقبت از پوست صورت+مراقبت از پوست چرب+پوست زیبا+پوست و مو+پوست وزیبایی+پوست شاداب+پوست زیبا+پوست+سلامت پوست
 صفحه اصلی > تغذیه و سلامت > انواع بیماری ها و درمان آنها > مراقبت های پوست و مو > سلامت پوست

آیا خال ها را باید برداشت؟

حقیقت این است که اکثریت خال ها و لکه های پوستی خوش خیم هستند و خطر ابتلا به سرطان پوست در آنها بسیار کم است.

هر
خالی که دارای یک یا چند نمای غیر معمول باشد، باید برداشته شود؛ مانند
عدم تقارن ضایعه، نامنظم بودن حاشیه، یکنواخت نبودن رنگ خال و یا اندازه ی
بیش از 7 میلیمتر.

قبلا
بعضی از پزشکان توصیه می کردند که خال هایی که در معرض اصطکاک یا تحریک
مداوم هستند، مثل خال هایی که در ناحیه ریش آقایان هستند یا خال هایی که
در ناحیه کمربند یا آرنج قرار دارند به علت اینکه احتمال بدخیم شدن را
دارند باید برداشته شوند که امروزه چنین اعتقادی وجود ندارد.

بعضی
خال ها بدمنظره و ناخوشایند هستند و بیمار از لحاظ زیبایی یا به اصرار
اطرافیان جهت عمل جراحی خال صورت مراجعه می کنند که برداشتن خال در این
موارد باید با دقت و رعایت اصول جراحی جهت باقی نماندن یا به حداقل رساندن
خطر جوشگاه عمل انجام شود.

ممکن است متخصص پوست به بیمار اطمینان
بدهد که خال مورد نظر خطرناک نیست و نیازی به عمل یا نمونه برداری ندارد و
یا این که پزشک اقدام به نمونه برداری یا برداشتن ضایعه کند و در صورتی که
مشخص شود که خال تغییرات بدخیمی دارد، بر حسب عمق و پیشرفت ضایعه بایستی
با حاشیه ی مشخصی ضایعه به طور کامل برداشته شود و جهت پاتولوژی فرستاده
شود.

اگر بعد از برداشتن، خال مجددا عود کرد حتما بایستی به پزشک
مراجعه کرد. احتمالا اسکار(باقی ماندن جای خال) بعد از عمل خال، بستگی به
مهارت پزشک و نوع ترمیم پوست بیمار دارد.

بعضی از افراد مستعد تشکیل پوست اضافه در محل عمل جراحی هستند و در بعضی نقاط بدن خطر تشکیل جوشگاه محل عمل زیادتر است.

در
مورد خال های بزرگ روش هایی وجود دارد که باعث محو کردن کامل خال نمی شود،
ولی از نظر ظاهری وضعیت بهتری به وجود می آورد؛ مثل لایه برداری (پیلینگ)،
درم ابرژن و لیزر که باعث کم رنگ تر شدن خال می شوند، ولی معمولا موقتی
بوده و خطر ابتلا به سرطان پوست (ملانوما) را کم نمی کند.

ملانوم بدخیم

این
سرطان بدخیم ترین سرطان پوست است. اگر چه ملانوم بدخیم فقط 5 درصد سرطان
های پوستی را تشکیل می دهد، اما شایع ترین علت مرگ در اثر بیماری های
پوستی است.

شیوع ملانوما در دهه های اخیر رو به افزایش است، به طوری
که در دنیای صنعتی به عنوان یک سرطان شایع مطرح می باشد و در زنان پس از
سرطان ریه مرتبه ی دوم را کسب کرده است. ملانوم در دوران کودکی و نوجوانی
نادر بوده و سن شایع آن 60 سالگی است.

در حال حاضر علت اصلی ملانوم
ناشناخته است، ولی فاکتورهای متعددی از قبیل فاکتورهای ژنتیکی، تابش اشعه
ی ماوراء بتفش و تماس های محیطی در بیماری دخیل است. استفاده از منابع
مصنوعی تولید اشعه ماوراء بنفش و لامپ های نوسانی نیز به عنوان فاکتورهای
مساعد کننده محسوب می شوند.

اشعه آفتاب نقش عمده ای در ایجاد ملانوم
دارد. بهترین فاکتور محیطی در علل ایجاد ملانوم، اشعه آفتاب است. نوع اشعه
بیشتر از نوع اشعه ی ماوراء بنفش نوع B است. تابش متناوب و شدید آفتاب به
ویژه در کودکی که منجر به آفتاب سوختگی می شود، فرد را مستعد ابتلا به
ملانوم می کند.

ارتباط خال ملانوستیک و ملانوم بدخیم

درباره
سرطانی شدن خال های ملانوستیک مطالعاتی در سراسر جهان انجام شده است. حدود
25 تا 50 درصد ملانوم ها روی خال های ملانوستیک اکتسابی ایجاد می شود، ولی
از آنجا که هر انسان بالغ 30-20 خال اکتسابی دارد، در مقایسه با شیوع
ملانوم بدخیم می توان گفت که اغلب خال های اکتسابی در شرایط معمولی،
سرطانی نمی شوند.

دو گروه از خال های ملانوستیک بیشتر خطر سرطانی
شدن دارند که خال های مادرزادی یا خال هایی که در موقع تولد وجود دارد از
این دسته اند. هر خال مادرزادی اعم از کوچک و بزرگ می تواند به سرطان
تبدیل شود، اما این خطر در خال های خیلی بزرگ مادرزادی به خصوص خال هایی
که قسمت وسیعی از تنه را پوشانده اند بیشتر است. گروه دوم نیز خال های دیس
پلاستیک است که در مطلب " آیا خال ها خطرناک هستند؟" در مورد آنها توضیح
داده شده است (لینک این مطلب در پایین صفحه است).

به
طور کلی خطر ایجاد ملانوم بدخیم در نژاد سفید پوست، افرادی که تماس بیش از
حد با نور خورشید دارند، حساسیت به نور خورشید، ضعف سیستم ایمنی، سابقه
ملانوم جلدی یا وجود سابقه ملانوم در خانواده بیشتر از گروه های دیگر است.

در خاتمه باید گفت خال ها دارای انواع گوناگونی هستند و در تشخیص آنها حتما باید به ملانوم بدخیم توجه داشت.

خال
اصولا خوش خیم است و به جز خال های مادرزادی و خال های دیس پلاستیک، سایر
خال ها اغلب بدون خطر هستند. در صورت هر گونه تغییری در اندازه، رنگ، قوام
سطحی خال و پیدایش درد، خارش و خونریزی حتما باید مورد توجه قرار گیرد و
در صورت بروز هر یک از تغییرات فوق بایستی به متخصص پوست مراجعه شود که در
صورت شک پزشک به بدخیمی خال، نمونه برداری یا برداشتن ضایعه انجام خواهد
شد.

دکتر محمد علی نیلفروش زاده- متخصص پوست، مو و زیبایی