حجاج ما را کشتند

برائت از مشرکین چیست؟

برائت
از مشرکین ، تعبیری قرآنی به مفهوم بیزاری و اجتناب از مشرکین و دشمنان
مسلمانان و قطع پیوند با آنها. و اصطلاحا به فعالیتهایی که در بُعد سیاسی
حج به صورت اجتماعی انجام می گیرد نیز اطلاق می شود.

در آیات
مختلف قرآن گذشته از نکوهش شدید شرک و مشرکان ، و بیان عاقبتِ شوم آنها،
تأکید بر ضرورت گسستن پیوند از مشرکان و توصیه جدّی به مقابله با آنان و
به برائت انبیاء از مشرکان و اعلان بیزاری آنها از «شرک » و «موضوع له شرک
» تصریح شده است.

اعلان عمومی «برائت از مشرکین »، در تاریخ اسلام
برای نخستین بار، پس از نقض عهد مشرکینی بود که پس از فتح مکه (8 هـ ق )
با پیامبر اسلام پیمان عدم تهاجم و دشمنی بسته بودند. ده آیه نخست سوره
برائت متکفّل این اعلان بود. حضرت علی علیه السلام این آیات را به دستور
رسول اکرم (ص ) در مراسم حج سال نهم هجرت ابلاغ فرمودند. آیات مزبور،
علاوه بر برائت از مشرکانِ پیمان شکن ، تمامی مشرکان ، اعم از پیمان
بستگان و غیر آنان ، را شامل می شود؛ در ابلاغ «برائت از مشرکین »، حضرت
علی علیه السلام، در بعدازظهر دهم ذیحجه در مِنی"، با شمشیر برهنه، به
خطبه ایستاد آیات نخست سوره برائت، را تلاوت کردند.

کشتار حجاج

نهم
مردادماه 1366 شمسی برابر با ششم ذیحجّه سال 1407 قمری بود و حجاج ایرانی
و سایر کشورها قصد برگزاری مراسم برائت از مشرکین را داشتند که توسط پلیس
عربستان که به دلیل وابستگی های بسیار به آمریکا و اسراییل از شعار الموت
لامریکا و الموت لاسراییل عصبانی بود، قتل و عام شدند. در این حادثه 402
حاجی شهید شدند که 275 تن آنان ایرانی ـ نیمی از آنان زن ـ بودند و  649
حاجی نیز زخمی شدند.

یادبود زائران شهید خانه خدا

درگیری های اولیه زائران با آل سعود