چون زلیخا در هوای یوسفی

عشق
عارف عشقی است که اولاً در انسان اوج می گیرد تا او به خدا می رسد و معشوق
حقیقی عارف فقط خداست و بس. ثانیاً عشقی که عارف می گوید، منحصر به انسان
نیست، عارف معتقد است که عشق در همهء موجودات سریان دارد. در کتب عرفانی و بعضی کتب فلسفیِ متمایل به عرفان (مثل اسفار) بابی تحت عنوان "فی سریان
العشق فی جمیع الموجودان" وجود دارد؛ یعنی معتقدند عشق یک حقیقتی است که
در تمام ذرات وجود جریان و سریان دارد.

در این هوا هم عشق هست، در
آن سنگ هم عشق هست، در آن ذرات اتمی هم عشق هست، و اصلاً حقیقت، عشق است و
آنچه غیر از عشق می بینی مجازی است بر روی این حقیقت مولوی می گوید:

عشــــق بحری، آســــــمان بر وی کفی                    چون زلـــیخا در هوای یوســــــــــفی

حافظ می گوید:

ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده ایم                     از بد حادثه اینجا به پناه آمــــــــده ایم

رهرو منزل عشـــــــقیم و ز سرحد عدم                     تا به اقلیم وجود این همه راه آمده ایم

ببیند چقدر عالی می گوید! این بیت حافظ، ترجمهء جمله ای از اولین دعای امام سجاد (ع) در صحیفهء سجادیه است. بعد از اینکه خدا را حمد و ثنا می گوید، می فرماید:

اِبتدَعَ
بِقُدرتِهِ الخَلقَ ابتداعاً و اختَرَعهُم عَلی مَشَّیتِهِ اختراعاً. ثمَّ
سَلَکَ بِهِم طَریقَ عبادتِهِ و بَعَثَهُم فی سبیلِ محبَّتِهِ.

یعنی خدا ابتدا عالم را از عدم آفرید، عالم را ابداع کرد، بعد مخلوقات را از راه محبت خود برانگیخت.

حافظ هم همین را می گوید:

رهرو منزل عشقیم و ز ســـرحد عدم                          تا به اقلیم وجود این همه راه آمده ایم

جهت خرید کتاب انسان کامل کلیک نمایید.

جهت خرید کتب خانواده کلیک نمایید.

جهت خرید کتب حکمت و عرفان کلیک کنید.

جهت خرید کتب اسلامی کلیک نمایید.

جهت خرید نرم افزارهای چند رسانه ای کلیک کنید.