پیدایش جشن نوروزی
رویش و زایش، تازگی و نوشدن، همه از ویژگی‌های نخستین روز از نخستین فصل سال است که ما به آن نوروز می‌گوییم؛
همان روزی که عمرش شاید به قدمت تمامی نسل‌ها و آدم‌ها و به بزرگی همه‌ی
تمدن‌ها و فرهنگ‌هایی است که آمده‌اند و رفته‌اند. نوروز
هم یکی از آیین‌هایی است که با وجود همه‌ی ناملایمات و افت و خیزها. تاریخ
خودش را حفظ کرده است و درست سالی یک بار به سراغ‌مان می‌آید تا ما را از
روز مرگی در بیاورد و نهیب بزند که:
«این است معجزه‌ی طبیعت»
مدت برگزاری جشن‌هایی مثل مهرگان، یلدا، سده و بسیاری دیگر، معمولاً یک روز یا یک شب بیشتر نبوده است؛ ولی جشن نورزو دست‌کم یک یا دو هفته ادامه دارد
پیدایش جشن نوروز
در ادبیات فارسی، شاعران و نویسندگان قرن چهارم و پنجم هجری، مثل فردوسی، منوچهری، عنصری، بیرونی و... و بسیاری دیگر که منبع تاریخی و اسطوره‌ای آنها بی‌گمان ادبیات پیش از اسلام بوده، نوروز و برگزاری جشن نوروز را از زمان پادشاهی جمشید می‌دانند.
روزها یا ماه جشن نوروز
مدت برگزاری جشن‌هایی مثل مهرگان، یلدا، سده و بسیاری دیگر، معمولاً یک روز یا یک شب بیشتر نبوده است؛ ولی جشن نورزو دست‌کم یک یا دو هفته ادامه دارد. ابوریحان بیرونی مدت برگزاری جشن نوروز را پس از جمشید، یک ماه می‌نویسد.
برگرفته از مجله: سلام بچه‌ها
کلمات کلیدی :
