الههء ماه
تصویر جهان
به روی سیاه دو مردمک
به سایبانی دو پلک سنگین خسته
و شیارهای گریستهء ترحم
در تکوین
سیال فضا
از صدای ثقیل خواب گرفتهء مطنطن
در تکلیم
امواج سیاه کلاف گیسوان
بر کول صفیر باد
در تموج
مهتاب ناز سکوت و خلوت
از پیشانی باز صلوح و سلام
در تلالوء
جراحت های خراشیدهء قلب
از ملیح ملین لبخند
در تسکین
از دامن سپید مشعشع
شمیم فراموشی ابدی
در تراوش
زخم شرم از گذشتهء تلخ
از نظر بلند ارفاق
در التیام
گسیل کن لالایی نوازشگر حنجرهء دهر!
دلنشین کلام
ایثار کن نگاه مرحمت عطف!
به سطح مشرح روحم
* از دوستان دعوت می کنم اگر تصویری متناسب با حال و هوای این شعر دارند برای من بفرستند. از نظر شما تصویر الههء ماه، باید چه شکلی باشد؟ بهترین تصویر را همین جا خواهم گذاشت. بازی بدی نیست، نه؟
** عکس بالا رو دوست عزیزم، نی لبک فرستاد. ممنوم از اینکه توجه کرد.
کلمات کلیدی :
