^{در شب فرهنگی ایران و ژاپن خانم «فو.می‌ آ.به» دانشجوی زبان پارسی سال سوم دانشگاه مطالعات خارجی توکیو درباره خاطراتش از ایران گفت:‌ «در زمانی که تخت جمشید در ایران در اوج شکوه بود، ‌ما ژاپنی‌ها مانند انسان‌های نخستین زندگی می‌کردیم»!
به خاطر این که وضعیت و جایگاه زبان فارسی در بین دانشجویان ژاپنی بهتر نمایان شود عین گفته‌های شان در پی می‌آید}

خانم «فو.می‌ آ.به» به خاطرات خود از ایران پرداخت و گفت:‌ «من در دانشگاه مطالعات خارجی توکیو زبان فارسی را می‌خوانم. نه فقط فرا گرفتن زبان فارسی ،‌بلکه تاریخ ایران را هم می‌آموزم».
وی افزود: «من می‌خواهم درباره زمینه‌ای که خودم به آن علاقه فراوانی دارم ، یعنی تاریخ ایران صحبت کنم. در این فرصت کوتاه می‌خواهم مقایسه‌ای بین تاریخ ایران با تاریخ ژاپن داشته باشم. در ژاپن در حدود 2000 سال پیش ، اصلا دولتی وجود نداشت. د رایران چطور بود؟
2000 سال پیش ، 3000 سال پیش ، 5000 سال پیش هم در ژاپن دولتی وجود نداشت!!؟
در دبستان‌های ژاپن تمامی‌دانش آموزان تاریخ جهان را فرا می‌گیرند. البته تاریخ ایران را هم آموزش می‌دهند. به ویژه فرهنگ عالی امپراتوری پارس و حتی زمان صفویه نیز مشهور است.
حالا درباره دو میراث جهانی در ایران صحبت می‌کنم.
الف – تخت جمشید یکی از میراث جهانی است. در حدود 2500 سال پیش آن ساخته شد و در آن جا مراسم‌های زیادی برگزار شده است. ستون‌های بلند و برجسته کاری‌های زیبا و پر معنی باقی مانده است. آنها به ما نشان می‌دهند که استحکام و پهناوری و فرهنگ عالی امپراتوری پارس چقدر پر عزمت بوده است. مثلا برجسته کاری که در آن سفیران کشورهای مختلف مانند هند و لبنان و مصر ، سوغات کشور خود را به بارگاه امپراتور هدیه می‌کنند.
در زمانی که تخت جمشید ساخته شد، ژاپن چگونه کشوری بود؟
هنوز دولت در آن تاسیس نشده بود و مردم زندگی نخستین داشتند! من در دانشگاه خواندن خط میخی را آموختم و در تخت جمشید فرمان داریوش بزرگ را خواندم. آن خیلی با وقار و عالی بود. من به یاد دارم که وقتی به تخت جمشید رفتم ،‌ خیلی حیرت زده شدم. چون چشمان من آن آثار هنری 2000 سال پیش را می‌دیدند که داریوش می‌دید. چه احساس شگفت انگیزی!
ب – درباره اصفهان
اصفهان شهری است که ژاپنی ها هم آن را می‌پسندند. اصفهان در تجارت جاده ابریشم شهر مهمی‌بود. در قرن 16 میلادی پایتخت صفویه شد و در آن زمان بود که ساختمانها، هنرهای زیبا ، صنایع دستی و اقتصاد ایران خیلی رونق گرفت. میدان امام یکی از میراث جهانی است . مردم می‌گویند : «به راستی اصفهان نصف جهان است، اگر تبریز نباشد».
من غروب میدان امام اصفهان را خیلی دوست دارم. نه فقط میدان امام ، بلکه سی و سه پل نیز قشنگ و عالی است. به ویژه در شب‌ها ، ساختمانهای تاریخی قابل توجه زیادی در آن شهر وجود دارد.
تا به حال درباره 2 میراث جهانی در ایران صحبت کردم. یکی از آنها تخت جمشید که مال قبل از میلاد است و دیگری اصفهان که مال قرن بعد از اسلام است. می‌خواهم بگویم که توانایی ایرانیان برای ساخت فرهنگ عالی در هر زمان هم قابل توجه است.
تخت جمشید بر اساس فرهنگ زرتشتی است . اما اصفهان بر اساس فرهنگ اسلامی‌است.
یکی از ویژگی‌های مهم دیگر این فرهنگ کهن ، وجود فرهنگها،‌آداب مختلفی است که در آن مجتمع شده است. ایران کشوری که پیشگام فرهنگ جهان بوده است. از دیدگاه قدمت تاریخ ،‌بسیاری از کشورهای جهان به آن نمی‌رسد.
اما باید دانست که گذشته‌ها ، گذشته است. هیچ کس آینده را نمی‌داند. پافشاری کردن بر روی گذشته ، جلوی پیشرفت فکر مردم را می‌گیرد و با پیشرفت زمان همه چیز در حال دگرگونی است. این یک حقیقت است که گذشته وآینده به یکدیگر متصل‌ هستند.
انسان می‌تواند دانش و تجربه گذشتگان را برای زندگی بهتر استفاده کند. اما پرسش این جاست که امروزه ایرانیان از دانش و تجربه گذشتگان خود ، چگونه استفاده می‌کنند؟ و نیز با دانش و تجربه کشورهای دیگر چگونه رو به رو می‌شوند؟ و تاریخ را چگونه می‌سازند؟
من تا آن جایی که بتوانم سعی می‌کنم تا تاریخ نوین ایران را از داخل و خارج و از تمامی‌ابعاد آن بررسی کنم.
گفتنی است «فو.می‌آ.به» دانشجوی سال سوم زبان و ادب پارسی در دانشگاه مطالعات خارجی توکیو است. وی تا کنون دو بار به ایران سفر کرده و سال گذشته وی نمایش «امام حسین (ع) و بی بی شهربانو» را نوشت و کارگردانی کرد. وی هم چنین نفر سوم مسابقات سخنرانی به زبان فارسی برای دانشجویان ژاپنی است. این مسابقات چندی پیش در سفارت جمهوری اسلامی‌ایران در توکیو برگزار شد.
در ادامه این مراسم خانم «نا.تسو.می‌ کا.وا.با.تا» دانشجوی زبان پارسی سال دوم دانشگاه «چو.ئو» در استان توکیو نیز درباره خاطره‌اش از ایران چنین گفت:‌ «در ایران همه چیز به «ان شاا...» واگذار می‌شود».
وی گفت: «علت اینکه من زبان فارسی را به عنوان زبان خارجی انتخاب کردم این بود که یک روز توسط یکی از دوستانم به کلاس فارسی دعوت شدم و پس از گذراندن تنها یک ساعت از کلاس درس، شیفته فرهنگ و آداب و سنن مردم ایران شدم».
وی صحبت‌هایش را این‌چنین ادامه داد:
«مردم ایران با وجود مشکلات مالی و مشکلاتی که در جامعه جهانی دارند، همواره با روحیه‌ای شاد مقاومت می‌کنند. هر روز که من برای رفتن به دانشگاه سوار قطار می‌شوم از دیدن چهره خسته و افسرده هموطنانم و شنیدن آمار خودکشی ژاپنی‌ها که بالاترین رقم در بین کشورهای جهان است، از خود می‌پرسم:‌ «چرا مردم ژاپن علی رغم رفاه اجتماعی و بالاتر بودن سطح زندگی دست به این کار می‌زنند و لذت زندگی کردن را از خود می‌گیرند!؟
پاسخی که پس از مطالعه کردن فرهنگ ایران به دست آوردم این است که مردم ایران در طول سالیان دراز همواره به خداوند بزرگ پناه برده و در تمامی‌سختی‌ها از او کمک می‌جویند. برای همین با وجود مشکلات مالی با روحیه‌ای کاملا شاد با مشکلات مبارزه می‌کنند.
یکی دیگر از چیزهایی که در مورد ایران شنیده ام این است که مشکل دیگر آزاری در بین دانش آموزان مدارس ایران بسیار کم است. هر ساله تعداد زیادی از دانش آموزان ژاپنی به علت تنش و فشارهای روحی ناشی از مشکلات اجتماعی و فشار قبول نشدن در کنکورهای مختلف ، دست به دیگر آزاری گروهی می‌زنند و این عمل قبیه باعث خودکشی تعداد زیادی از دانش آموزان ابتدایی شده است.
در مورد تمامی ‌این مسائل وقتی که فکر می‌کنم، می‌بینم با این که در تلویزیون ژاپن هر روزه اخباری بسیار تاریک در مورد ایران داده می‌شود. اما مردم ایران در کنار هم با شادی زندگی می‌کنند.
همچنین روابط خانوادگی در ژاپن در سالهای اخیر به علت مشغله زیاد کاری بسیار کم شده و روابط خانوادگی به ایمیلهای روزانه خلاصه شده است. ولی ایرانیان چنان چه شنیده ام روزانه چندین ساعت با خانواده خود صحبت کرده و روزهای تعطیل به خانه هم دیگر رفته و در صورت بروز مشکلات همگی پشت سر هم هستند.
همچنین در مورد مردم ایران شنیده ام که هر سوالی که از آنها شود بدون این که بخواهند جدی به مساله فکر کنند ،‌می‌گویند:‌ «ان شاا...» شاید خود آن شخص هم اصلا قصد انجام آن کار را نداشته باشد. ولی می‌گوید که اگر خدا بخواهد انجام می‌دهم. شاید علت این که مردم ایران تنش کمتری از مردم ژاپن دارند سپردن تمامی‌کارهای خود به خواست و اراده و مشیت خداوند است.
امیدوارم روزی برسد که روابط مردم ایران و ژاپن آن قدر نزدیک شود که دیگر مردم ژاپن فقط تصورات منفی در مورد ایرانیان نداشته باشند، بلکه از آنها روحیه ای قوی و مبارزه با مشکلات را یاد گرفته و رفتار آنان را با خانواده خود و پپوندهای خانوادگی محکم آنها را فرا گرفته و سرمشق خود قرار دهند. ان شاالله».
لازم به ذکر است خانم «نا.تسو.می‌ کا.وا.با.تا» دانشجوی سال دوم زبان و ادب پارسی در دانشگاه «چو.ئو» در استان توکیو است. وی همچنین یکی از سخنرانان، مسابقات سخنرانی به زبان فارسی برای دانشجویان ژاپنی است. این مسابقات چندی پیش در سفارت جمهوری اسلامی‌ایران در توکیو برگزار شد.
در پایان مراسم به همه دانشجویان زبان فارسی در دانشگاه‌های ژاپن که در سخنرانی شرکت کردند و خاطراتشان را بیان کردند، جوایزی اهدا شد