جیران زن عشایر و چنته

جیران زن عشایر و چنته

جیران چنته را به عشق سهراب و به یاد او می بافد . او حالا دیگر با سهراب ازدواج کرده است. در دوران نامزدی مانند تمام دختران عشایری، چنته برای جهیزیه خود بافته است و حالا با داشتن سه بچه و یک بچه تو راهی دوباره چنته می بافد. او با بافتن هر تار و پود چنته یاد خاطرات شیرین نامزدی، مراسم عروسی (مردم عشایر مانند تمام مردم ایران به ساز، آواز و رقصیدن علاقه ی زیادی دارند.) و جشن های ایل می افتد که با حرکات هماهنگ دست و پا همه را مجذوب خود می کرد. جیران همین طور که چنته می بافت و یاد خاطرات شیرین می افتاد، گهواه را هم تکان می داد. او مانند تمام زنان عشایر عاشق کار در منزل و مواظبت از بچه ها است. او کم کم حرکات طفل تو راهی را در شکم احساس می کند .

جیران هم مانند سایر زنان عشایری از سایر زنان عالم بیشتر زحمت می کشد و کمتر بهره می برد. آنها با چنته بافی تمام احساسات خود را با رنگ های نخ که خودشان با پوست انار، پوست گردو، برگ مو و روناس رنگ آمیزی می کنند ، نشان می دهند .

آداب و رسوم ارزش های حاکم بر جامعه عشایری هویت فردی زنان را به رسمیت نمی شناسد. بنابراین در فراشد بافتن چنته و دیگر دست باف های خاص هست که زنان می توانند آزادی زنانه خویش را احساس کنند و به شخصیت خود غنا بخشد.

کتاب "جیران زن عشایری و چنته " به دو زبان و در سه بخش منتشر شده که بخش اول توصیف چنته ، بافت و سلیقه های مختلف عشایر در مورد رنگ ها و طرح های چنته، بخش دوم داستان زندگی جیران و بخش سوم و آخر انواع مختلف چنته را بیان می کند. این کتاب در 176 صفحه مصور (رنگی) با کاغذ گلاسه در قطع رحلی و جلد گالینگور در اختیار مردم قرار گرفته است. مولف "جیران"، "پرویز همایون پور" با همکاری عکاس مشهور "رضی میری" کتابی جذاب ، نفیس و خواندنی را توسط نشرچشمه عرضه کرده است.