کاربرد بیوتکنولوژی در باغبانی

با افزایش جمعیت در دنیا، نیاز به افزایش تولید میوه و سبزی نیز به همان نسبت وجود دارد. چگونه می توان این نسبت را متوازن نمود و تولیدات باغبانی را با افزایش جمعیت، افزایش داد؟ تکنیک های سنتی به نژادی گیاهان، پیشرفت های قابل توجهی را در اصلاح ارقام با پتانسیل بالا به وجود آورده اند ولی این تکنیک ها قادر نیستند میزان تولید میوه ها و سبزی ها را نسبت به افزایش تقاضا برای این محصولات در کشورهای در حال توسعه بالا ببرند. لذا یک نیاز فوری به استفاده از بیوتکنولوژی برای سرعت دادن به توسعه برنامه های اجرایی احساس می شود. ابزارهای بیوتکنولوژی در تمام برنامه های به نژادی محصولات باغبانی با اصلاح ارقام جدید گیاهی، مهیا نمودن مواد مناسب کشت، حشره کش های انتخابی موثرتر و کودهایی با کارایی بالاتر، مورد استفاده و نیاز هستند. اکثر میوه ها و سبزی های موجود در بازار کشورهای توسعه یافته، به صورت ژنتیکی دستکاری شده اند. بیوتکنولوژی مدرن، طیف وسیعی از موجودات زنده یا مواد حاصل از میکروارگانیسم ها را در ساختن یا تغییر یک فرآورده جهت اصلاح گیاهان یا حیوانات و یا اصلاح میکروارگانیسم هایی برای کاربردهای خاص در بر گرفته و مورد استفاده قرار می دهد. بیوتکنولوژی یک جنبه جدیدی از بیولوژی و علوم کشاورزی است که ابزار و راهکارهای جدیدی را بر حل مشکلات متفرقه تولید غذا در دنیا مهیا می سازد. عمده ترین کاربردهای بیوتکنولوژی جهت اصلاح و بهبود محصولات باغبانی عبارتند از:1- کشت بافت. 2- مهندسی ژنتیک. 3- شناساگرهای مولکولی. 4- مارکرهای مولکولی. 5- تولید و توسعه میکروب های مفید