احترام به ماههاى حرام
عرب جاهلى سالى چهار ماه را ماههاى حرام مىدانستند: رجب، ذىالقعده، دىالحجه، محرم. حرام یعنى محترم. در حقیقت عرب چون پاس احترام این ماهها را نگاه مىداشتند، لذا از هرگونه قتل و غارت و آدم کشى درآنها اکیدا مانعتبه عمل مىآوردند. در این ماهها عرب از تمامى نقاط جزیره عربستان به مکه مىآمدند، و مراسم عبادت و طواف انجام مىدادند، یا به بازار عکاظ و اسواق دیگر مىرفتند، و به کار تجارت و مبادله کالا و ایراد شعر و خطابه مىپرداختند.
هرچند اعراب جاهلى بتیا ستاره یا اشیاى دیگر را مىپرستیدند، ولى با این وصف عمده نظر آنها درآمد و رفتبه مکه احترام به کعبه و مراسمى بود که بر محور آن انجام مىگرفت. با این وضع چنان که گفتیم آنها در ضمن به کار تجارت و مبادله شعر و خطابه حتى در منازل و اسواق میان راه هم اشتغال داشتند.
در ماههاى حرام به کسى تعرض نمىشد. به قتلى نه تجاوزى و هتک ناموسى به وقوع نمىپوست. حتى حیوانات هم از امنیت و آزادى برخوردار بودند و تامین جانى داشتند.
اگر دراین مدت به کسى تعدى مىشد، عموم قبائل خود را موظف مىداشتند تجاوز را سرکوب کنند و متعدى را به کیفر رسانند.
تاریخ اسلام صفحه 39
على دوانى
کلمات کلیدی :
